Epoka Wiktoriańska

Epoka Wiktoriańska - W historii Wielkiej Brytanii jest to okres rządów królowej, od czasu wstąpienia na tron aż do jej śmierci 22 stycznia 1901 roku. Był to okres pokoju, dobrobytu, wyrafinowanego wychowania oraz potęgi imperialnej państwa brytyjskiego. Charakteryzowała się ona wzrostem uprzywilejowanego społeczeństwa, rozwojem nowo zurbanizowanej klasy średniej, wzajemnym połączeniem świata dzięki telegrafowi i kolei, rozwojem handlu, tworzeniem uporządkowanych i regularnych ścieżek handlu, wzrostu gospodarki i produkcji. Jest też utożsamiana ze zmianami dokonanymi w społeczeństwie, skierowanymi na efektywny handel, uprzemysłowienie i urbanizację z równoczesnym zachowaniem stanowczego porządku społecznego i politycznego.

Na trwanie epoki przypadają czasy rewolucji przemysłowej, której prekursorem był James Watt, brytyjski inżynier i wynalazca, twórca ulepszeń konstrukcji maszyny parowej. Ważnym wydarzeniem w epoce wiktoriańskiej była poprawa połączeń komunikacyjnych. Dyliżanse, kanały, statki parowe a przede wszystkim koleje pozwalały na szybkie przemieszczanie towarów, surowców i ludzi co było dużym ułatwieniem dla handlu i przemysłu. Koleje (dzięki George’u Stephenson’owi, brytyjskiemu inżynierowi, który jako pierwszy zaprojektował lokomotywę parową, uważanemu za "ojca brytyjskich kolei parowych". ) stały się istotnym czynnikiem porządkowania społeczeństwa. Za pomocą „czasu kolejowego” ustawiono zegary w całej Wielkiej Brytanii. Statki parowe upowszechniły podróże międzynarodowe, jak również zapewniły handel nie tylko towarami luksusowymi, ale również towarami pierwszej potrzeby, takimi jak kukurydza ze Stanów Zjednoczonych czy mięso z Australii. Królowa Wiktoria została pierwszym brytyjskim monarchą, który dał się sfotografować. Było to możliwe dzięki odkryciom William’a Fox’a Talbot’a, pioniera fotografii. Zaczęto wprowadzać wiele reform związanych z higieną. Dzięki powstaniu reklamy starano się rozpropagować użycie mydła wśród społeczeństwa. Ważne było również powstanie kanalizacji w Londynie, zaprojektowanej przez Joseph’a Bazalgette’a, co przyczyniło się do łagodzenia w mieście epidemii cholery i oczyszczania Tamizy. W 1880 roku została wprowadzona w Londynie sieć gazowa do ogrzewania i oświetlania domów, ulic, fabryk i budynków użytku publicznego.

Również w medycynie nastąpił postęp. Powszechne w zawodzie lekarza stało się użycie leków znieczulających takich jak eter, podtlenek azotu (gaz rozweselający) i chloroform. W czasie kiedy wzrosło wykorzystanie cukru w diecie Europejczyków, wzrosło zapotrzebowanie na dentystów. Duże korzyści przyniosło również wprowadzenie przez Joseph’a Lister’a antyseptyki, czyli postępowań odkażających. Polecił on personelowi szpitala nosić rękawiczki, myć ręce, instrumenty i opatrunki w fenolu. Wymyślił on również maszynę do natrysku fenolu na sali operacyjnej podczas zabiegu chirurgicznego.